06 My first Bintang!

Zoveel locaties, zoveel indrukken.
Brisbane lijkt alweer lang geleden. Effe denken…dat was met kerst. Ojaaa!! We hebben daar veel gefietst, erg makkelijk om overal een fiets uit een rek te pakken en ook weer op veel plaatsen te parkeren, ideaal zo’n systeem door de stad.

Ook een paar haltes met de ferry geweest. Brisbane is gezellig druk met veel winkels en restaurants. En heel veel (Chinese) toeristen…  Waar niet?
En weet je wat leuk is? Segway-en! 
Voor het eerst gedaan, en in het begin eventjes oefenen, en toen de straat op. Best simpel om te doen en leuk om op die manier Brisbane rond te toeren!

Na Brisbane 12 uur karren naar de Blue Mountains. Dat ligt ten westen van Sydney, ach we moesten daar toch rond Oud en Nieuw zijn. Blue Mountains is een national park, veel groen (Hoezo dan blue??), maar met bepaald licht of schemer geeft het een blauwe gloed (Daarom!). Drie bekende rotspartijen zijn de Three Sisters.

Fraai om te zien.  We hebben korte trails gelopen (toch liever naar beneden, dan naar boven hoor.. poeh) en we zijn daar naar verschillende scenic Lookouts geweest.
Richting Sydney zijn we langs het Wildlife Park geweest, zo heet had ik het nog niet meegemaakt, 42 graden. Helaas hebben we in Australie  geen kangeroe “in het wild” gezien, maar in dat park in ieder geval wel ;) Zo ook koala’s, uilen, pelikanen enzovoort.

En daar doemde Sydney op! En reden we zowaar opeens over de beroemde harbour bridge, cool! Wat is dat ding GRRROOOOT! 
En wat een drukte in Sydney, gekkenhuis! Overal mensen, overal winkeltjes, overal eettentjes, ja echt overal druk druk druk! Auto dicht bij ons hotel kunnen inleveren en verder 4 dagen met de benenwagen en ook met die rooie hopon-hopoff, wat een uitkomst. Je loopt daar wat af, veel te zien en te beleven. Qua sfeer en stad deed het me veel aan New York denken.
We hadden als eerste wel een missie:  wat is een goede plek voor oud en nieuw? En hoe kom je daar? Zo makkelijk was dat niet, want bij veel mooie locaties moest je dure kaarten kopen.. en die waren nog uitverkocht ook! We waren ook niet echt de vlotste om pas op 29 december op zoek te gaan naar een goede plek voor de 31ste.
Maar de aanhouder wint! Na wat googlen.. ja hoor, bij de Botanische vrienden in de botanische tuin! Nou.. ze hebben er 2 vrienden bij hahaha! Het was een wereldbelevenis!

Vanaf 17u mocht je een picknick plekje uitzoeken met uitzicht op het Opera house en The harbour bridge. (Waar anderen om 7 of 8 uur ‘s morgens al ergens in een publieke rij moesten staan, in de hitte.. met de vraag of je er uberhaupt nog wel inkomt) We voelden ons best een beetje slim en bevoorrecht met onze topplek! We hadden heuse champagne mee (ja echt) en we hebben er heerlijk van genoten!! 
Om 21:00 uur was er “kids/family” firework, dat was al wauw! Waarbij een gedeelte werd afgestoken  op Purple Rain van Prince, te gek! Bij het hoofd vuurwerk speelden ze Major Tom, kippenvel. Denk dat iets van George Michael te kortdag was…. 
Het was absoluut een geweldige ervaring om mee te mogen maken. Met miljoenen uitgelaten mensen in de zwoele nacht het vuurwerk in Sydney aanschouwen! Fantastisch!

De dagen erna waren we in The Outback. Via Alice Springs naar the Kings Canyon en Ayers Rock. Het heilige land van de Aboriginals, zeg maar. 
De nacht in Kings Canyon was wel even afzien.. voor mij dan.. Allemaal ondefinieerbare beestjes, buiten en binnen… maar ook de bekende spin, zo’n niet normale zwarte achterlijke vreselijke enge GROTE spin in de (slaap)kamer! Toen ik de kamer binnenkwam, voelde ik gewoon dat er naar me gekeken werd, jezus wat een beest!

Heeeel kalm zei ik tegen Arno dat ik wat zag, daar tegen het plafond.. Brrrr… (Oke hij schrok ook ;)) Mij lieve held zou hem wel vangen en buiten loslaten (waarom vraag ik me nog steeds af, dat loslaten dan), maar eerst…. moest hij er perse een foto van maken. Duh! Blijven ademen, rustig blijven.. 

Met dat gevoel heb ik eigenlijk de komende dagen daar rond gebracht, vooral als de avond viel en het tijd werd om naar bed te gaan.. slik. Ben gewoon beetje een bange poeperd, maar ik heb het aardig doorstaan. Verleg je grenzen. Dus.

Kings Canyon was erg warm. Heet. We begonnen daarom al vroeg aan de trail. Door de zon kreeg het  wel echt die mooie rode kleur.  5 uren gelopen, pittig, maar gaaf om daar te zijn. Die hitte hoort er eigenlijk ook wel een beetje bij. (Op dat moment denk je dat niet )
Een dag later liepen we bij Ayers Rock oftewel Uluru. Das heel apart, vond ik. Dat er opeens in the middle of nowhere, okay in the middle of Australia, een rotsachtige gebergte ontstaan is. Hoe dichterbij je komt hoe mooier het wordt.

En tijdens zonsondergang is het helemaal een plaatje! De vorm, de schaduwen, de kleur…
De Olga’s, ander vorm gebergte aantal kilometers verderop waren ook zeker de moeite waard. Daar hebben we de zonsopgang gezien. Die kleuren, die doen het hem. Nog 2 tracks gelopen en weer 500 km terug naar Alice Springs. Ook daar nog even langs een mooi stukje natuur geweest, Simpson Gate! Tip van een aardige mevrouw, Alright why not? Het was een  goeie tip.

En daar zou het dan gebeuren.. Indonesie! Mijn roots. Voor het eerst het land bezoeken. Heel benieuwd. Een aantal dagen op het eiland Lombok geweest, in Kuta Lombok.

De accommodatie was voortreffelijk! Voor een budget hotel leek het wel 5 sterren, echt verbazingwekkend. Ruim, schoon, vriendelijk, zwembaden, relaxte sfeer, heerlijk eten. En ja… dan moet je ook een echt Indonesisch biertje hebben gedronken, Bintang! Voor mij, als watje, de lemon versie.. Erg lekker! Voelde me nog stoer ook haha! Het was er gezellig. Je zou er eigenlijk niet meer weg willen, dat gevoel. Met een scootertje langs de zuidkust gereden, het is echt wel mooi, maar er is overal vuil(nis) en dat maakt het uitzicht en ook wel de geur, stukken minder hygienisch. Jammer.

Na Lombok zijn we met de boot naar de één van de Gili islands geweest, Gili Meno. Het hele eiland rond deden we in een uur.. lopend! 

Wel weer vroeg, want om 10 uur was het ook alweer 28 graden. We hebben daar veel gechilled en gezwommen. Relaxing time. Stroom viel daar vaak uit. Maakte in principe niet uit, behalve voor de geliefde aircooooo!
Poging snorkelen met boottoer viel in het water, omdat er op die ;-) dag mega veel kwallen waren. En ik ging dus niet de zee in! Arno is er toch nog wel in geweest, dapper. Gelukkig hebben we de GoPro filmpjes nog ;)

Nu zitten we op Bali, Gili Meno alweer achter ons gelaten. We verblijven in Ubud, gezellige stad in Bali. Mooi groot Indonesisch huis met flinke tuin en bijbehorende insecten. Ik ben ondertussen een die-hard wat betreft beestjes, kuch.
 Tis gek, maar ik ruik mijn oma, in de handdoeken en lakens. Herinneringen van haar komen boven, zo ook die van mijn moeder. Herinneringen van het fijne vroeger.
Ubud is zeer levendig, winkelstraatjes met vele toeristische snuisterijen, veel marktkraampjes, en we hebben een mooie sarong op de kop getikt! Een regenwoud vol met (brutale) apen hebben we bezocht oeh oeh aah aah! Ze gritsen graag van alles bij je vandaan, als je niet oplet. ‘sAvonds hebben we cultuur gesnoven op het plein van de Palace in de stad, we hebben daar een Balinese show gezien, met dansen en zo’n lelijke draak (blijkt een goede god te zijn..)
Gisteren met een gids een mooie rit gemaakt naar tempels, wel weer apart om te zien.

Ook mensen die in het water van een warmtebron staan, omdat ze denken dat dat heilig water is wat hun ziel reinigt of wat hun beter maakt als ze ziek zijn. Ze bidden en maken hun hoofd nat. Ze staan er lang voor in de rij. 
Door prachtige rijstvelden hebben we gereden en gewandeld. Altijd al een keer in het echt willen zien. Bij thuiskomst wachtte de poes (die denkt dat ze de koningin is) ons alweer op, en kwam Wayan lekkere nasi goreng maken. Enak. Het was weer een prachtdag!

Morgen nemen we hier afscheid en komen de plannen van Java tevoorschijn. Het (geboorte)eiland van mijn ouders. Ben heel nieuwsgierig!

Veel liefs, Arno & Wendy